Για ένα μωρό αυτόνομο!


Όλες μας έχουμε μπει στη διαδικασία να παίξουμε με το μωρό μας, μια που το θεωρούμε ακόμη ένα μητρικό καθήκον. Ωστόσο τα μωρά, όχι μόνον μπορούν να μείνουν και λίγο μόνα τους, αλλά το χρειάζονται κιόλας.


Όταν η κόρη μου η Στεφανία ήταν τριών μηνών τρελαινόταν να παίζει με τα πόδια της. Τα κουνούσε γρήγορα στον αέρα και τα μάτια της ακολουθούσαν κάθε τους κίνηση. Μετά κλωτσούσε τα παιχνίδια που κρέμονταν πάνω από τι κρεβατάκι της και χαχάνιζε όταν τα έβλεπε να κουνιούνται.

«Κλωτσάς αγάπη μου;» σιγοντάριζα εγώ. Μετά της έφερνα την κουδουνίστρα και την κουνούσα μπροστά στο πρόσωπό της για να της αποσπάσω την προσοχή. Όταν με αγνοούσε, εγώ προσπαθούσα όλο και περισσότερο να την κάνω να με προσέξει, πιστεύοντας ότι αυτή ακριβώς είναι η δουλειά της μαμάς: να απασχολεί με κάθε τρόπο το μωρό της. Εκείνη συχνά γυρνούσε αλλού το κεφάλι της κι άρχιζε να κλαίει. Τότε δεν καταλάβαινα γιατί, και συχνά το έπαιρνα σαν απόρριψη. Δεν είχε καν περάσει από το μυαλό μου πως και τα μωρά έχουν ανάγκη από κάποιες προσωπικές στιγμές.

Κι όμως. Στην πραγματικότητα, τα βρέφη είναι… μικροί άνθρωποι και έχουν ανάγκη όπως κι εμείς οι ενήλικες από κάποιες στιγμές μοναξιάς. Παράλληλα, το μοναχικό παιχνίδι αυξάνει τον αυτοσεβασμό του μωρού και ενισχύει την ανεξαρτησία του, κάτι που θα του φανεί ιδιαίτερα χρήσιμο στη μετέπειτα ζωή του. Οι ώρες που περνάει μόνο του μπορούν να το διδάξει πως κι αργότερα θα μπορεί να διαχειριστεί το χρόνο του σωστά χωρίς γκρίνιες και «βαρέθηκα»! Αν οι γονείς δεν δίνουν ποτέ την ευκαιρία στο παιδί τους να κάνει πράγματα μόνο του, μπορεί να εξελιχθεί σε ένα γκρινιάρικο ή παθητικό παιδί. Αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να φτάσουμε στο άλλο άκρο και να το αφήνουμε να κλαίει με τις ώρες στο ριλάξ.

Εννοείται πως είναι πολύ σημαντικό να ανταποκρίνεστε όταν το μωρό σας χρειάζεται την προσοχή σας και να περνάτε πολλές ώρες παίζοντας μαζί του, αλλά η υπερβάλλουσα προσοχή μπορεί να μην του κάνει και τόσο καλό – ακόμα και να το εμποδίσει να μάθει καινούρια πράγματα. Αν κάνετε τα πάντα για εκείνο, τότε δεν του αφηνετε το περιθώριο να μάθει τι συμβαίνει γύρω του.


ΑΣ ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να ενισχύσετε την ανεξαρτησία του μωρού σας. Αν δεν κινείται ακόμα, βάλτε το πάνω σε μια κουβέρτα που έχετε απλώσει στο πάτωμα - στο δωμάτιό του - και δώστε του έναν άθραυστο καθρέφτη ή μια ενδιαφέρουσα κουδουνίστρα για να παίξει. Καθώς μεγαλώνει, μπορείτε να σκορπάτε μερικά παιχνίδια πιο μακριά του, ώστε να αναγκάζεται να μπουσουλάει και να κινείται για να τα πιάσει. Από τη στιγμη που το παιδί μπορεί να κινείται μόνο του, τότε το μοναχικό παιχνίδι γίνεται πιο εύκολο. Αν μετακινείται από το ένα σημείο στο άλλο θα μπορέσει να κυνηγήσει την μπάλα του, ή να παίξει με τα τουβλάκια του.

Αλλά και η κούνια είναι ένα μέρος κατάλληλο και ασφαλές για να μάθει το μωρό να συγκεντρώνεται.

Δεν χρειάζεται να τρέχετε στο δωμάτιό του για να το σηκώσετε αμέσως μόλις ξυπνήσει από τον ύπνο του. Μπορεί να εκπλαγείτε με το πόσα πράγματα μπορούν να το διασκεδάσουν, χωρίς να χρειαστεί να παρέμβετε. Ακόμα και κάτι που σ’ εσάς δείχνει βαρετό, όπως ο ανεμιστήρας οροφής, μπορεί να τον ενθουσιάσει. Αυτές οι μικρές στιγμές απομόνωσης πρέπει να είναι σύντομης χρονικής διάρκειας. Καλό είναι να αρχίσετε με πεντάλεπτα (όταν το μωρό δεν πεινάει, δεν είναι κουρασμένο ή δεν χρειάζεται να αλλάξετε πάνα) και σταδιακά ο χρόνος να αυξάνεται. Το παιδί θα σας ειδοποιήσει από μόνο του για το πόση ώρα χρειάζεται. Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να ακολουθήσετε τα σημάδια που θα σας δείξει.


ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΜΟΝΟΙ

Εννοείται πως σ’ αυτή τη διαδικασία δεν θα πρέπει να ξεχνάμε την ασφάλεια. Η –διακριτική- επίβλεψη είναι απαραίτητη για να είναι εκείνο ασφαλές κι εσείς ήρεμη. Το μωρό μπορεί να παίξει μόνο του, ανεξάρτητα από το αν βρίσκεστε κι εσείς στον ίδιο χώρο. «Όταν η κόρη μου ήταν πέντε μηνών, την έβαζα στο πάτωμα όταν δούλευα στον υπολογιστη και στο καρεκλάκι της όταν ετοίμαζα το φαγητό’, λέει η Γεωργία. ‘Άλλες φορές καθόμουν στο πάτωμα δίπλα της και διάβαζα ένα βιβλίο όση ωρα εκείνη έπαιζε’.

Το να δίνετε στο παιδί σας λίγη ώρα μόνο του είναι πολύ ωφέλιμο. Μεγαλώνοντας θα μάθει ότι δεν θα υπάρχει πάντα κάποιος δίπλα του για να παίξει ή για να το βοηθήσει σε οτιδήποτε κάνει. Εξάλλου, ποτέ δεν είναι πολύ νωρίς για να μάθουν να διασκεδάζουν και μόνα τους. Επιπλέον, σας δίνεται η ευκαιρία για να ασχοληθείτε κι εσείς λίγο με τον εαυτό σας και αυτό είναι ανεκτίμητο.



ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ

Τα μωρά δεν χρειάζονται εξεζητημένα πράγματα για να τους τραβήξουν την προσοχή. Μερικά απλά αντικείμενα –τα οποία όμως δεν πρέπει να έχουν μικρά κομμάτια, τμήματα που αφαιρούνται εύκολα ή να σχίζονται- μπορούν να τα κρατήσουν απασχολημένα για αρκετή ώρα, όπως:

Πλαστικές κούπες όπου μπορεί να βάζει και να βγάζει πράγματα.

Κυλινδρικά αντικείμενα που κυλάνε στο πάτωμα.

Ένα παλιό τηλεχειριστήριο (χωρίς τις μπαταρίες) για να πατάει τα κουμπιά.

Μια κατσαρόλα και μια ξύλινη κουτάλα για να παίζει «ντραμς».

Ένα σεντόνι ή μια κουβέρτα για να κάθεται και να χαζεύει τα χρώματα και τα σχέδια.

Πάνινα βιβλία για να βλέπει τις εικόνες.