Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη...

Σου στέλνω αυτό το γράμμα, ενώ ξέρω πως είμαι, για μερικούς, αρκετά μεγάλη σε ηλικία για να πιστεύω στην ύπαρξή σου, με σκοπό να αποδείξω ότι όχι μόνο πιστεύω ακόμα σε σένα, αλλά και ότι ξέρω τις διάφορες μορφές που παίρνεις…

Το ξέρω ότι είσαι εσύ κάθε φορά που αισθάνομαι μόνη μου και δεν έχω παρέα, που έρχεσαι να μου δείξεις πόσο με αγαπάς και με σκέφτεσαι με τη μορφή του αδερφού μου. Ξέρω ότι είσαι εσύ που μου εξασφαλίζεις όλα μου τα έξοδα, που είναι απαραίτητα για τις μελλοντικές σπουδές μου και συνήθως εμφανίζεσαι στο πρόσωπο του μπαμπά μου. Επίσης ξέρω πως είσαι εσύ που με στηρίζεις και με συμβουλεύεις και με ακούς καθώς σου εκφράζω τις απορίες μου, τους προβληματισμούς μου και τις «παιδικές φοβίες» μου, αλλά αυτή τη φορά σε αντιλαμβάνομαι μέσα από την εικόνα της μαμάς μου.

Σε ευχαριστώ πολύ για όσα κάνεις για μένα. Εύχομαι να έχεις καλά την οικογένειά μου και τις οικογένειες όλων των παιδιών που φέτος βρίσκονται στη Γ’ Λυκείου, γιατί φέτος χρειαζόμαστε τους δικούς μας ανθρώπους περισσότερο από κάθε άλλη φορά…

Θα πιστεύω πάντα σε σένα! Όσοι νομίζουν ότι δεν υπάρχεις, έχω να τους πω ότι αυτά είναι λόγια των «μεγάλων» και οι μεγάλοι είναι συνηθισμένοι στα ψέματα…

Με αγάπη

Το Χαμογελάκι Ελένη Λουλουδένια

Ελένη, 14 ετων